اگرچه حدود 90٪ زعفران مصرفی در دنیا توسط تولیدکنندگان ایرانی تولید می شود ، اما انتخاب نام تجاری برای محصول زعفران در بازارهای بین المللی نتوانسته اند سهم خوبی از بازار را بدست آورند. برخی از کارشناسان برندسازی معتقدند مشکل شرکت های ایرانی در صادرات زعفران برندسازی است و شرکت ها می توانند با برنامه ریزی صحیح فعالیت های ارتباطی برند ، سهم خوبی از بازار را در بازارهای بین المللی کسب کنند.
صادرات زعفران به اسپانیا
زعفران یکی از گیاهانی است که در بازارهای جهانی با نام ایران شناخته می شود و طبق آمار منتشر شده ، بیش از 90 درصد زعفران مصرفی در سراسر جهان در ایران تولید می شود که حدود 300 تن در سال است. اما در زمینه مارک های زعفران و زعفران از پیش بسته بندی شده ، شرکت های ایرانی جایگاه خوبی در بازار بین المللی ندارند و به دلیل نداشتن مارک و موقعیت مناسب ، معمولاً نقش نیروی کار ارزان را بازی می کنند.
شرکت های ایرانی در زمینه بسته بندی زعفران جایگاه ویژه ای در بازارهای جهانی ندارند. اگرچه اسپانیا سالانه 25 تن زعفران تولید می کند ، اما در بازار جهانی زعفران بسته بندی شده و مارک دار پیشرو است. در همین حال ، زعفران ایرانی به صورت عمده به اسپانیا صادر می شود ، در حالی که شرکت های اسپانیایی آن را با مارک های خود بسته بندی می کنند و به بازارهای جهانی صادر می کنند.
در چند سال گذشته شرکت های ایتالیایی نیز وارد این عرصه شده و محصولات زعفران بسته بندی شده را به بازارهای جهانی صادر می کنند. شرکت های این دو کشور سهم خوبی از بازار جهانی را به دست آورده اند زیرا سرمایه گذاری های قابل توجهی در برندسازی انجام داده اند. آمار در این زمینه نشان می دهد که به طور متوسط سالانه 90 تا 93 درصد زعفران تولیدی ایران به بازارهای جهانی صادر می شود ، در حالی که مابقی در داخل مصرف می شود.
به طور کلی ، ضعف برندگان در ایران در این مرحله نهفته است ، و معمولاً ارتباط عادی یا درستی برای بسیاری از آنها وجود ندارد. با توجه به تحقیقات بازار انجام شده در این زمینه ، به راحتی می توان گفت که اکثر مارک های ایرانی ارتباط خاصی ندارند. به عبارت دیگر ، مصرف کننده این مارک ها را می شناسد ، اما ارتباط خاصی با نام تجاری در ذهن خود ندارد. مارک های ایرانی یا ارتباطی با هم ندارند و یا ارتباطات متفاوتی در ذهن مصرف کننده دارند که نشانگر ضعف در برنامه برند سازی ایرانی است. …
زعفران در بازارهای جهانی فقط توسط برخی از کشورها مصرف می شود ، اتفاقاً توسط مخاطبان خاصی انجام می شود و همه مخاطبان در بازار بین المللی از این محصولات استفاده نمی کنند. به عنوان مثال ، در اسپانیا و ایتالیا ، غذاهایی وجود دارد که از زعفران استفاده می کنند.
البته در این کشورها زعفران به صورت پودر خریداری می شود و مانند ما کمتر به شکل گل استفاده می شود. در اسپانیا از زعفران در برخی نوشیدنی ها نیز استفاده می شود. با این حال ، مصرف کنندگان در این بازارها ترجیح می دهند محصولات زعفران را از مکان ها یا مارک های بهداشتی و شناخته شده خریداری کنند.
بنابراین ، اگر پخش کننده های اروپایی تأثیرگذار در بازارهای این کشورها با تولیدکنندگان ایرانی همکاری کرده و با آنها تعامل داشته باشند ، می توان امیدوار بود که برند ایرانی سهمی در بازار جهانی بدست آورد. هنگام رقابت با مارک های اروپایی مراقب باشید. این مارک ها از قبل در بخش مواد غذایی برای مخاطبان کاملا شناخته شده اند.
وقتی یک مارک محصولاتی مانند زردچوبه و فلفل را به بازار اروپا عرضه می کند ، ارائه محصولاتی مانند زعفران راحت تر است. اما مارک ایرانی این مزایا را ندارد و مصرف کننده نهایی باید دلیلی برای خرید محصول از برند ایرانی داشته باشد. مارک زعفران ایران معتقد است که زعفران اروپایی حاشیه سود کم و هزینه مارک تجاری بالایی دارد ، بنابراین سرمایه گذاری در مارک تجاری و بازاریابی در بازارهای خارج از کشور را مقرون به صرفه نمی داند.
این نشان می دهد که در آینده مارک ایرانی بازار خارج از کشور خود را به مارک اسپانیایی منتقل خواهد کرد. زیرا آنها توانایی رقابت در بازاریابی را با آنها ندارند. متأسفانه ، یک تصور غلط رایج در این کشور این است که موفقیت در یک برنامه تجاری یک برنامه پرهزینه است ، اما هنگامی که شرکت های داخلی در سالهای اخیر دچار رکود شده اند ، برخی از مدیران خردمند استدلال می کنند. در زمینه برند سازی. با علم به اینکه مترادف های برند و گران بودن اساساً اشتباه است.